سلام...

گاه گاهي دل من ميگيرد...از پي رنج غنيمت دوران...از پي سهراب و اقاقي هايش...از تو اي مونس تنهايي هام...گر دل من دل باشد...تب معصوميت دستانش...خبرم ميدهد از سر درون..کاش بغضم راه بندم نشود در شاه راه بي کسي....

زيبا بود...اميدوارم حالتون ناب شه...